در کارگاه تخصصی الزامات عملی آزمون زیست‌سازگاری مطابق با استاندارد ISO 10993 که امروز در سالن ۳۵ نمایشگاه ایران هلث برگزار شد، به بررسی زیست‌سازگاری و زیست‌ناسازگاری مواد در بدن انسان پرداخته شد.
محمد تقی برجیان، دکترای بیوتکنولوژی و مدیرعامل شرکت دانش‌بنیان نیکو فارمد آریا، در این کارگاه تخصصی گفت: «مواد به دو دسته زیست‌سازگار و زیست‌ناسازگار تقسیم می‌شوند. انواع مواد از نظر زیست‌سازگاری شامل مواد زیست فعال و تخریب‌ناپذیر هستند که نمونه‌هایی از آن‌ها عبارتند از سرامیک‌های زیست فعال مانند شیشه‌های زیست، سرامیک‌های کلسیم-فسفات برای مهندسی بافت، پلیمرهای زیست فعال، فلزات پوشش‌دار مانند ایمپلنت‌های فلزی با پوشش‌های زیست فعال، و همچنین فلزات، پلیمرها و سرامیک‌هایی مانند هیدروکسی آپاتیت.»
وی افزود: «مواد زیست‌ناسازگار یا سمی، که تخریب‌پذیر و غیر فعال هستند، شامل پلیمرهایی مانند پلی لاکتیک اسید (PLA) و پلی گلایکولیک اسید (PGA) که در نخ‌های بخیه و دارورسانی استفاده می‌شوند، کامپوزیت‌ها، پروتئین‌هایی مانند کلاژن و ژلاتین برای ترمیم رحم و مهندسی بافت، سرامیک‌هایی مانند آلومینا و زیرکونیا برای مفاصل و دندان‌های مصنوعی، فلزات شامل تیتانیوم خالص و آلیاژهای خاص بدون واکنش زیستی و پلیمرها می‌باشند.»
تقی برجیان سپس به اهمیت استاندارد ISO 10993 اشاره کرد و گفت: «این استاندارد یکی از ملزومات تخصصی آزمون‌های مواد پزشکی است. بر اساس آزمون‌های زیست‌سازگاری مطابق این استاندارد، مواد از نظر زیست‌سازگاری به سه دسته فیزیکی و شیمیایی، In-vitro و In-vivo تقسیم می‌شوند.»
وی توضیح داد: «آزمون‌های فیزیکی و شیمیایی شامل بررسی استحکام، پایداری، باقیمانده گاز اتیلن اکساید و آزادسازی مواد هستند. آزمون‌های In-vitro شامل بررسی سمیت سلولی، چسبندگی سلولی، سازگاری با خون، سمیت ژنتیکی و اندوتوکسین می‌شود. همچنین آزمون‌های In-vivo شامل تحریک‌زایی، حساسیت‌زایی، کاشت، سمیت سیستمیک، تب‌زایی و سرطان‌زایی می‌باشد.»
مدیرعامل شرکت نیکو فارمد آریا در پایان خاطرنشان کرد: «بر اساس نتایج این آزمون‌ها می‌توان تشخیص داد که مواد در بدن زیست‌سازگار یا زیست‌ناسازگار هستند که این مسئله برای ایمنی و عملکرد درست تجهیزات پزشکی حیاتی است.»
